Raymond
“Hé bien, à un moment quand t’es jeune… Genre encore un gosse… Nog een kind om te zeggen… A un moment ça cale. C’est ça, ça cale. Dat is mijn theorie. Ge blijft steken verstaat ge… ge zit vast.”
Hoewel het vertrekpunt voor de voorstelling de figuur van de legendarische voetbaltrainer Raymond Goethals was, koos auteur Thomas Gunzig allerminst voor een biografische benadering. Gunzigs tragisch-hilarische en briljant geconstrueerde fictie focust op de kleine verhalen die verborgen zitten in de grote, op de sleutelmomenten in een mensenleven. Meestervertolker Josse De Pauw zet het verhaal naar zijn hand en speelt in de twee landstalen, alweer een orgelpunt in zijn indrukwekkende parcours. Documentariemaker Manu Riche tekent voor zijn eerste theaterregie.
“Het fenomeen Josse De Pauw schittert weer.” (De Morgen) “Het is een lust om hem bezig te zien” (De Standaard)
Josse De Pauw kruipt in de huid van de Tovenaar, Raymond Goethals. De voormalige bondscoach en winnaar van de Champions League wordt op een weergaloze wijze terug tot leven gewekt door deze Vlaamse reus. Goethals is natuurlijk dankbaar om te spelen maar juist daarom ook weer bijzonder moeilijk. Wat een stuk!
Raymond Goethals was de trainer die de voetballende Belgen leerde verdedigen en ook degene die Enzo Scifo lanceerde. Hij was een figuur op zichzelf: gerimpeld mannetje onder veel te zwart geverfde haren, met een mengtaaltje Brussels/Bruxellois, bol van de zichzelf gepermitteerde taalvrijheden. Zijn motto: “nie zievere, speile!”.
Deze Raymond had 4 levensfilosofieën. De eerste is: iedereen komt op een bepaald moment in zijn leven vast te zitten. Voor hem was dat toen hij een lap van zijn vader ontving met de bijhorende woorden: “Ge zijt niks en ge zult nooit iets worden.” Zijn ambitie werd er enkel nog door aangewakkerd.
Josse brengt een mix van Frans en Nederlands op de planken: is het één aanvankelijk een letterlijke vertaling van het ander, dan gaat hij daar steeds meer van weg tot tweetaligheid een automatisme wordt. Voor beide volkeren verstaanbaar, een taal die een zeldzame poëtische humor bevat die alleen maar als 'Belgisch’ omschreven kan worden. Waar Jacques Brels 'Marieke’ weerklinkt in Tinneke (het eerste lief van Raymond) met haar borstjes gelijk deux petites boscops.
Josse De Pauw levert hier alweer een waar huzarenstukje af. Raymond verenigt meerdere Tovenaars op de planken: trainer Goethals, acteur De Pauw en tekstschrijver Gunzig. U hoeft niet van voetbal te houden om van dit stuk, een herkenbaar portret van en voor ons allen, te genieten. Al is het 'maar’ om vier levensfilosofieën in uw hart te koesteren.
Gratis inleiding om 19.30 uur
