Recht zal zijn wat ik zeg
Politici duiken niet alleen op in maatschappelijke debatten, maar ook (en steeds vaker) in variétéshows en spelprogramma’s op televisie. Knaagt dat niet aan hun geloofwaardigheid?
Recht zal zijn wat ik zeg! is gebaseerd op een werkelijk plaatsgegrepen volksvergadering in het oude Griekenland: een politicus Ktesifon, stelt voor zijn collega Demosthenes een gouden krans toe te kennen in het theater (vanwege zijn verdiensten voor het volk). Dat wekte toen heel wat wrevel op! Het zou zoiets zijn als vandaag een bekend politicus honoreren in de stadsschouwburg omdat hij altijd spreekt en handelt in naam van het volk... Aischines, Demosthenes’ felste tegenhanger zag hierin de gelegenheid zijn rivaal te breken. En de twee Atheense politici zetten hun beste beentje voor om elkaar te betichten van machtsmisbruik en populisme (de rede van de krans).
Thomas Janssens en Matthias Meersman brengen hun betoog met zoveel gloed dat je meegesleurd wordt in dit discours over de fundamenten van de democratie en verantwoordelijkheid van politicus en burger. Ze treden in het voetspoor van Demosthenes en Aischines en vuren als volleerde klassiek-Griekse retorici de ene spitsvondig geformuleerde volzin na de andere af. Dat betekent flink aanpoten, want ons 20e-eeuwse gehoor is niet geheel meer afgesteld op bloemrijke en meanderende retorische hoogstandjes. Bovendien is welsprekendheid een metier dat hedendaagse politici wel eens verleerd zijn. In onze hedendaagse maatschappij zijn ze immers veeleer gespitst op oneliners.
Verwacht geen discussie zoals in De Zevende Dag of Terzake, daar ontaardt haast ieder debat in een polemisch spel. Voor de camera doen de politici van de verschillende partijen geheid alsof ze elkaar niet kunnen luchten. Maar na afloop blijken ze de beste maatjes, die gezellig gaan tafelen: een politiek debat is (en was) nooit spontaan. Het is in de kleinste details gerepeteerd om het publiek in te pakken. Hoe goed dat werkt laten de heren aan het slot nog even zien in hun zacht gesproken slotpleidooien, waarin de tranen hen bijna in de ogen lijken te staan. Zelfs nadat ze ons alle politieke machinaties hebben getoond, is het moeilijk er niet door geraakt te worden. Alleen grote politici krijgen dat voor elkaar. Of verdomd goede acteurs!
Een relevante voorstelling in het licht van de nakende verkiezingen (2014) in een intelligente en provocerende regie van Piet Arfeuille.
“Knetterend toneel. Sterk teksttheater dat een groot vraagteken plaatst bij de integriteit van politici.” (Els Van Steenberghe in Knack)
“ Het is alsof Socrates zelf je eventjes in de ogen kijkt. Woordkunst van de bovenste plank. “ (Jan De Smet in De Morgen)
Regie: Piet Arfeuille – Spel: Thomas Janssens en Matthias Meersman
Foto © Sven Van Rossem
Klas: 5e en 6de jaar ASO
Duur voorstelling: 70 min.
Max. aantal leerlingen: 200
Prijs per leerling: 6 euro
Info: www.theatermalpertuis.be
Reserveren kan enkel schriftelijk (via inschrijvingsformulier in schoolbrochure) of via de website
