Drie slechtvalkjongen officieel geregistreerd in toren Sint-Pieter en Pauwelkerk

Drie slechtvalkjongen officieel geregistreerd in toren Sint-Pieter en Pauwelkerk

Op woensdag 31 mei werden drie slechtvalkjongen officieel geregistreerd in de toren van de Sint-Pieter en Pauwelkerk. De kuikens werden geringd, gewogen en gemeten. Hun gewicht varieert van 605 tot 840 gram. Het gemeentebestuur is enorm fier met deze aanwinst. We wensen de slechtvalkjes alle geluk! Wie de komende weken in de buurt van de kerktoren komt, moet zeker eens omhoog kijken. Want het zelfstandig worden van de jongen levert dikwijls prachtige waarnemingen op.

De diertjes zijn ondertussen drie weken oud. Het gaat om één vrouwtje (840 gram) en twee mannetjes (605 en 615 gram). Tijdens het registreren waren beide ouders in de buurt aanwezig. De jonge valkjes zullen nog meer dan een maand door de oudervogels worden gevoederd. Pas wanneer ze zelfstandig kunnen jagen, trekken ze de wijde wereld in.

Nestkast

De registratie gebeurde door Herman Berghmans. Hij werkt als vrijwilliger voor het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen (KBIN) en is ook lid van de kerkuilwerkgroep. Op initiatief van Swa Heylen, plaatste hij begin maart samen met Ludo Oris en Rudi Degroof van de kerkuilwerkgroep een nestkast voor slechtvalken achter een galmgat van de Sint-Pieter en Pauwelkerk. Herman: “We zijn ontzettend blij dat de vogels zo snel tot broeden overgingen. We danken het gemeentebestuur voor deze gastvrijheid.”

Zeldzame gast

Je herkent de slechtvalk aan zijn zwarte kop, zwarte baardstrepen in contrast met een witte hals en keel. Herman: “Oorspronkelijk leeft de slechtvalk op steile rotswanden. Van daaruit maakt hij zijn jachtvluchten. Zijn prooi bestaat enkel uit vogels die hij vanuit de hoogte in de vlucht pakt. Als hij in stootduik naar beneden gaat, haalt hij snelheden van meer dan 300 km per uur. Elke vogel die dan onder hem vliegt, is een ‘vogel voor de kat’. In onze contreien is de slechtvalk vaak een graag geziene gast omdat hij vooral verwilderde duiven pakt.”

Uitgestorven ras

Rond de jaren ’50, ’60 verdween de slechtvalk uit ons land. Dit kwam voornamelijk door het veelvuldig gebruik van gevaarlijke insectendodende middelen. Herman: “De slechtvalk die aan de top van de voedselpiramide stond, kreeg via zijn prooien steeds grotere hoeveelheden te slikken die zich ophoopten in zijn lichaam. Hierdoor werd deze soort steriel: het wijfje legde eieren waar niets uitkwam. Een tweede reden waarom de slechtvalk verdween waren de valkeniers. Vooral in Arabische landen jaagde men graag met slechtvalken. Heel wat eieren en jongen werden geroofd en verkocht aan de Arabieren.”

Aantal neemt toe

Met het verbieden van de giffen steeg de populatie een beetje. Daarop begon het Fonds Instandhouding Roofvogels (FIR) met het uitzetten van nestkasten. Eerst in Wallonië en later ook in Vlaanderen. Bij gebrek aan rotsen werden de nestkasten in Vlaanderen uitgezet op hoge industriële constructies zoals schoorstenen en watertorens. Herman: “Net omdat het zo’n zeldzame vogel blijft in ons land, willen we hem zoveel mogelijk helpen”, vertelt Herman. “De enige manier waarop we dit kunnen doen, is door broedgelegenheid aan te bieden op plaatsen waar ze zitten, komen of kunnen komen. In 1996 stelden we een eerste broedgeval vast op de koeltoren van Doel. Ondertussen tellen we in België 150 broedparen, waarvan een groot deel op natuurlijke sites in de Ardennen”.

Individueel identificeren

De slechtvalk broedt ongeveer 33 dagen en het broedseizoen begint eind februari. Herman: “Gemiddeld leggen ze een drietal eieren. Het KBIN volgt de beestjes op. Elk jong krijgt een unieke ring, een paspoort voor het leven. Dit alles maakt deel uit van een wetenschappelijk onderzoek voor het behoud van deze roofvogels. Aan de hand van de ring kwamen we te weten dat één van de slechtvalken rond onze kerktoren afkomstig is uit Duitsland.”