In zijn 'Handschrift van liefde' heeft Willem Hesseling het lijdensverhaal van Jezus Christus verbeeld in de traditie van veertien zogenoemde kruiswegstaties. Hiermee heeft hij een unieke verbinding tot stand gebracht tussen religieuze en hedendaagse kunst. Hij heeft niet gekozen voor de traditionele afbeelding van een aantal statische figuren maar hij is uitgegaan van zijn eigen beleving als kunstenaar. Hij werd tijdens het scheppend proces steeds dieper het verhaal ingezogen. Dat geeft de serie een ongekende zeggingskracht. De beeldtaal maakt het de toeschouwer mogelijk een persoonlijke interpretatie te geven aan de visualisatie. Het lijdensverhaal is universeel en van alle tijden.